Forums

Σχετικα με το radon και τις επιπτωσεις στην υγεια :

Το ραδόνιο εισέρχεται στον οργανισμό μέσω της αναπνευστικής οδού. Η είσοδος του ραδονίου στον οργανισμό σπάνια συνδέεται με βλάβες στους πνεύμονες λόγω του σχετικά μεγάλου χρόνου ημίσειας ζωής(ο χρόνος που απαιτείται για να μειωθεί η ποσότητα του ραδονίου στο μισό) και των χαρακτηριστικών του ως αδρανές αέριο. Ως εκ του μόνο ένα πολύ μικρό μέρος της ποσότητας του ραδονίου που εισέρχεται στους πνεύμονες προλαβαίνει να διασπαστεί πριν απομακρυνθεί από τον οργανισμό μέσω της εκπνοής. Ωστόσο, τα τέσσερα θυγατρικά του ραδονίου (Po-218, Pb-214, Bi-214και Po-214)έχουν συνδεθεί με την αύξηση του κινδύνου για ανάπτυξη καρκίνου του πνεύμονα σε άτομα που εκτίθενται σε αυτά. Επιπρόσθετα, η έκθεση των παιδιών στο ραδόνιο έχει συσχετισθεί με την επίπτωση τη λευχαιμίας στα παιδιά, ενώ ο κίνδυνος για την υγεία κυμαίνεται στο 0.4%. Ο κίνδυνος συσχετίζεται με την χρονική διάρκεια της έκθεσης και με το επίπεδο συγκέντρωσης του ραδονίου στο οποίο εκτίθενται τα άτομα. Η δράση των θυγατρικών οφείλεται στην ικανότητα τους να προσκολλώνται σε αιωρούμενα σωματίδια τα οποία με την εισπνοή εισέρχονται στους πνεύμονες και επικάθονται στο πνευμονικό επιθήλιο. Στη συνέχεια τα θυγατρικά διασπώνται μέσα στους πνεύμονες και εκπέμπουν κυρίως σωματίδια α τα οποία μπορούν ναπροκαλέσουν βλάβες στις ευαίσθητες κυψελίδες αυξάνοντας την πιθανότητα ανάπτυξης καρκίνου του πνεύμονα.

Μπορειτε να βρειτε το παραπανω και αλλες λεπτομερειες σε αυτο το link: https://eody.gov.gr/wp-content/uploads/2019/01/radonio.pdf

Δεν χρειαζεται ομως πανικο. Απλα αυτα ειναι καποια πραγματα που πρεπει να δωθει ιδιαιτερη προσοχη, τουλαχιστον απο αυτα που ξερω. Και στην τελικη, η αγορα σπιτιου ειναι μια μεγαλη αποφαση και κατι που θα ειναι για ολη σας την ζωη, οποτε καλο ειναι να προσεχετε το μερος και το κτισμα πριν κανεται την αγορα.

Όταν κάποιος ζεί σε μία ξένη χώρα, η σύγκριση των θεσμοθετημένων κανόνων σε αυτήν με τους αντίστοιχους τής πατρίδας του είναι αναπόφευκτη. Ζώντας λοιπόν στην Ιρλανδία πάνω από τρία χρόνια και συγκρίνοντας συστήματα εδώ και στην Ελλάδα, διαπιστώνω ότι σε άλλα υπερέχουμε (ή μάλλον υπερείχαμε, διότι με την οικονομική κρίση όλα έχουν πάρει πλέον την “κάτω βόλτα” στην Ελλάδα ) και αλλού μειονεκτούμε . Παραδείγματος χάριν, το Ελληνικό σύστημα υγείας, παρά την υποχρηματοδότηση και την υποστελέχωση τού δημόσιου τομέα του λόγω τής κρίσης υπερτερεί τού Ιρλανδικού. Αντιθέτως, το Ιρλανδικό πολιτικό σύστημα, και ειδικότερα το εκλογικό σύστημα, είναι πολύ ανώτερο τού Ελληνικού και πιστεύω ότι πρέπει να το υιοθετήσουμε. Θα συγκρίνω τα δύο συστήματα για να γίνει σαφής η διαφορά.

Ας υποθέσουμε ότι στην Ελλάδα ένας ευσυνείδητος, έντιμος και επαγγελματικά παραγωγικός πολίτης, με ανιδιοτελή κίνητρα, απηυδισμένος από την κατάντια του τόπου και την διαφθορά των κομμάτων, αποφασίζει να ασχοληθεί με την πολιτική και να βάλει υποψηφιότητα ως βουλευτής. Τι επιλογές έχει;

Η πρώτη επιλογή είναι να ενταχθεί στο κόμμα στο οποίο πρόσκειται πολιτικά και αναμειχθεί ενεργά στη δράση του, ώστε κάποια στιγμή να ζητήσει να αποκτήσει το χρίσμα τού υποψηφίου στην εκλογική περιφέρεια του και την ψήφο των πολιτών. Τα μειονεκτήματα αυτής τής επιλογής είναι ότι θα πρέπει να αφιερώσει (ή ακριβέστερα να σπαταλήσει) άφθονο χρόνο από τη ζωή του για συμμετοχή στις κομματικές διαδικασίες (διαφορετικά γιατί να τού δώσει το χρίσμα η κομματική ηγεσία; ), να αναγκασθεί να κολακέψει τούς κομματικούς συντρόφους του (πράγμα αντίθετο στην αξιοπρέπεια του) και επίσης να πιέσει την συνείδηση του να συμβιβασθεί με θέσεις και απόψεις τού κόμματος με τις οποίες δεν συμφωνεί. Ακόμη και εάν καταφέρει να εκλεγεί, πάλι θα πρέπει να ψηφίζει στην Βουλή με βάση την “γραμμή” τού κόμματος, διότι διαφορετικά θα διαγραφεί. Ούτε η ανεξαρτητοποίηση του για λόγους συνειδησιακούς λύνει το πρόβλημα, διότι το κόμμα θα τού ζητήσει να παραιτηθεί και να επιστρέψει την έδρα με το λογικό επιχείρημα ότι χωρίς την ένταξη του σε αυτό δεν θα είχε εκλεγεί. Συνοπτικά, το τελικό αποτέλεσμα αυτής τής επιλογής θα είναι είτε επώδυνος συμβιβασμός και έκπτωση τής ηθικής συνείδησης του, είτε διαγραφή, είτε εξαναγκασμός σε παραίτηση.

Η δεύτερη επιλογή είναι να ιδρύσει ο ίδιος κόμμα, ώστε να είναι ανεπηρέαστος από άνωθεν εντολές και εξαρτήσεις. Το πρόβλημα όμως έγκειται στο ότι θα πρέπει να στοχεύσει στο απαιτούμενο ποσοστό τού 4% προκειμένου να μπεί στη Βουλή και να επηρεάσει τα πολιτικά δρώμενα. Για να γίνει αυτό εφικτό θα πρέπει να δημιουργήσει ένα πανελλήνιο δίκτυο συνεργατών και στελεχών. Τα τεράστια έως ανεπίλυτα προβλήματα αυτής της επιλογής είναι ο τεράστιος χρόνος που θα πρέπει να αφιερώσει και η ανεύρεση στελεχών που αφ΄ενός να συμμερίζονται τις ιδεολογικές θέσεις τού κόμματος, αλλά και να είναι εξ ίσου έντιμοι και ακέραιοι με τον ίδιον, ώστε να μην προτάσσουν τις προσωπικές φιλοδοξίες διάκρισης και προβολής από το γενικότερο συμφέρον τού τόπου. Δυσκολίες δηλαδή τόσο πολλές και μεγάλες που καθιστούν το εγχείρημα του και μέσω τής δεύτερης επιλογής ουτοπικό.

Όλο αυτό το αδιέξοδο για έναν ευσυνείδητο και ικανό πατριώτη που ποθεί να προσφέρει με εντιμότητα και ανιδιοτέλεια στην πατρίδα του οφείλεται στο αισχρό εκλογικό ελληνικό σύστημα που ευνοεί την κομματοκρατία και καταδικάζει σε εξαφάνιση τις ελεύθερες, ανεξάρτητες φωνές.

Αντιθέτως, στο Ιρλανδικό κοινοβούλιο αυτή τη στιγμή υπάρχουν 19 ανεξάρτητοι βουλευτές σε σύνολο 160, ποσοστό δηλαδή 12% (!) Στην Ελλάδα με το ίδιο ποσοστό θα είχαμε 36 ανεξάρτητους βουλευτές (!). Πού βρίσκεται όμως το μυστικό τού Ιρλανδικού εκλογικού συστήματος;

Στην Ιρλανδία το εκλογικό μέτρο για την εκλογή κάποιου υποψηφίου είναι σε ΤΟΠΙΚΌ και όχι σε ΕΘΝΙΚΌ επίπεδο. Αυτό σημαίνει ότι οι ανεξάρτητοι υποψήφιοι συναγωνίζονται επί ίσοις όροις τούς κομματικούς υποψηφίους στην εκλογική τους περιφέρεια. Εάν απο την εκλογική περιφέρεια εκλέγονται π.χ. τρεις βουλευτές, αρκεί ο ανεξάρτητος υποψήφιος να ξεπεράσει σε σταυρούς τούς εκπροσώπους των κομμάτων σε σταυρούς για να εκλεγεί βουλευτής. Στη συνέχεια ο κάθε εκλεγμένος ανεξάρτητος βουλευτής μπορεί να συμμαχήσει με κάποιο από τα μεγάλα κόμματα και να στηρίξει το κόμμα που πλειοψήφησε για τον σχηματισμό κυβέρνησης παίρνοντας ανταλλάγματα στο επίπεδο τής πολιτικής που θα εφαρμοσθεί. Με αυτόν τον τρόπο συμμαχεί με αυτό, χωρίς να ταυτίζεται πολιτικά, και μπορεί ανά πάσα στιγμή να άρει την υποστήριξη του, εάν το κυβερνητικό κόμμα αθετήσει τις υποσχέσεις του.

Το τεράστιο πλεονέκτημα αυτού του συστήματος είναι οτι ο υποψήφιος βουλευτής δεν χρειάζεται να αποδυθεί σε μία τιτάνια , και συνήθως μάταια, προσπάθεια να “δικτυωθεί” και να γίνει γνωστός σε πανεθνικό επίπεδο προκειμένου να εκλεγεί (μέσω τού κόμματος του), ούτε να ξοδέψει, αναγκαστικά, έναν πακτωλό χρημάτων για την προεκλογική εκστρατεία και διαφήμιση του. Εάν είναι γνωστός στην τοπική κοινωνία για το έργο του, το ήθος του και τα προσόντα του, αυτά αρκούν.

Βέβαια μαντεύω την αντίρρηση, είτε των κρυφών υποστηρικτών τού σάπιου κομματικού κατεστημένου, είτε των εκπροσώπων μιάς τοξικής, μηδενιστικής απαισιοδοξίας (“δεν βγαίνει τίποτα, όλα είναι προκαθορισμένα”), που και αυτοί με την απραξία τους συντηρούν την διεφθαρμένη κομματοκρατία: “Και τι πέτυχαν οι Ιρλανδοί με τόσους ανεξάρτητους;” Ομως ένας έντιμος, ευφυής και ελεύθερος από κομματικές εξαρτήσεις πολίτης κατανοεί ότι αυτό το σύστημα θα σημάνει την αρχή τής εξυγίανσης τού πολιτικού σκηνικού. Θα αναφέρω ένα χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα από την Ιρλανδική πολιτική ζωή.

Ένας αστυνομικός έκανε εμπιστευτική αναφορά στους ανωτέρους του για φαινόμενα διαφθοράς στην Ιρλανδική αστυνομία. Οι ανώτεροι του, αντί να διερευνήσουν τις καταγγελίες, στράφηκαν εναντίον του και επιχείρησαν να τον εξοντώσουν ηθικά με συκοφαντίες περί παιδεραστίας κλπ.(συνειδητοποιείτε ότι Ιρλανδοί και Έλληνες μοιάζουμε σε πολλά; ) Ο άνθρωπος, όντας έξυπνος και γνωρίζοντας ότι τα ανώτερα κλιμάκια τής αστυνομίας έχουν πολιτικές “πλάτες” από τα παραδοσιακά μεγάλα Ιρλανδικά κόμματα, πήγε και εκμυστηρεύθηκε την υπόθεση του σε ανεξάρτητο βουλευτή. Αυτός με τη σειρά του αποκάλυψε το θέμα στη Βουλή, η υπόθεση πήγε στα Δικαστήρια και τελικά, όχι μόνο δικαιώθηκε ο αστυνομικός, αλλά “έπεσαν και κεφάλια” από τα υψηλά κλιμάκια της Ιρλανδικής αστυνομίας.

Όταν λοιπόν διαβάζω για, αξιέπαινες βέβαια, πρωτοβουλίες για συνταγματική αλλαγή προκειμένου να διορθωθούν τα κακώς κείμενα στην πατρίδα μας, κουνάω το κεφάλι μου με σκεπτικισμό. Διότι συνταγματική αλλαγή χωρίς ριζική αλλαγή τού υφιστάμενου εκλογικού νόμου, που καταδικάζει εκ προοιμίου σε αποτυχία κάθε υγιή, έντιμη και κομματικά ανεξάρτητη προσπάθεια, δεν πρόκειται να φέρει το ποθούμενο αποτέλεσμα τής εξυγίανσης τής πολιτικής ζωής.

Εμπρός, λοιπόν, ήλθε η ώρα όλοι όσοι αγαπάμε και βάζουμε την πατρίδα μας πάνω απο τα κόμματα να απαιτήσουμε απο το πολιτικό κατεστημένο την αλλαγή τού εκλογικού συστήματος στα πρότυπα του Ιρλανδικού, ώστε να δίνει χώρο και στις αδέσμευτες και ανεξάρτητες φωνές.

Καλημέρα!Σκέφτομαι εγώ και η κοπέλα μου να φύγουμε για δουλειά στην ιρλανδία(Δουβλίνο).Η κοπέλα μου έχει τελειώσει ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ και έχει ειδικευτεί:1)στο clinical pilates,2)mulligan και έχει 2μιση χρονια εμπειρίας σε κέντρο αποκατάστασης.Εγώ εχω σπουδασει Γυμναστική ακαδημία -Βοηθός φυσικοθεραπευτή(έχω pilates και καποια αλλα σεμινάρια).Θα ήθελα την γνώμη σας γενικότερα για το τι παίζει εκεί και αν τα επαγγελματα μας ειναι καλά για εκεί...

3,5 χρόνια στο Δουβλίνο!

3,5 years