Lena Grey

To be true, η στέγαση είναι το τελευταίο που με ενδιαφέρει αλλά με αγχώνει ταυτόχρονα. Έχω μείνει και σε σπίτι χωρίς ρεύμα για μήνες μέχρι να ορθοποδήσω και να νιώσω ασφαλής, οπότε δεν θα με δυσκολέψει. Επισης δεν ξέρω αν αυτό θα μου δώσει περισσότερες επιλογές.. Θέλω νότια.

Άρα χρειάζομαι 2-3 ελληνικούς μισθούς για να έχω μαξιλαράκι ασφαλείας. Και σίγουρα για να μείνω έστω και μια εβδομάδα θέλω ένα κεραμύδι.. Δυσκολάκι να κάνω το ντου Σεπτέμβρη μια και δουλεύω ακόμα... αλλά θα το προσπαθήσω! Ευχαριστώ πολύ και θα καλέσω και στο eatgreek! Keep in touch!

Λοιπόν, είναι πολύ ενθαρρυντικά όσα μου λες και σ' ευχαριστώ! Δεν έχω συγκεκριμένη ειδικότητα, έχω όμως ασχοληθεί πριν χρόνια με τη διδασκαλία αγγλικών (από κει ξεκίνησα με μια άδεια διδασκαλίας χωρίς να έχω σπουδάσει κάτι, με το proficiency βγήκε και για 3-4 χρόνια ήμουν σε φροντιστήριο καθηγήτρια και γραμματέας), απασχολήθηκα επειτα σε κουζίνες, σέρβις, ψησταριές, καφετέριες, babysitting, μεταφράσεις (μια κι έζησα να βολοδέρνω σε αφιλόξενο νησί ερωτική μετανάστης) και τώρα έχω ένα χρόνο σε "καζίνο" του ΟΠΑΠ ρεσεψιόν, σέρβις και παραγωγή καφέ. Έχει νόημα ν' απευθυνθώ σε γραφείο εύρεσης εργασίας; Τι budget θα πρέπει να έχω και ποιά η καλύτερη εποχή να πάω; ...ουφ.

Το θέμα είναι... Πόσο εύκολο είναι για μια γυναίκα να πάει στα τυφλά να μείνει Ιρλανδία; Χωρίς άκρες, χωρίς γνωστό, ίσως με κάποιο budget και μηδέν φόβο. Ποιά είναι τα βήματα και πόσο ψάξιμο θέλει; Δεν στοχεύω για Δουβλίνο, ίσως Wexford, λέμε τώρα.. Δεν με ενδιαφέρει η κοινωνική ζωή, μόνο ο μισθός και η στέγη. Ίσως παραμείνω αν "πιάσει" η ρίζα. Εξάλλου ήταν όνειρο ζωής να μείνω Ιρλανδία. Σίγουρα όμως θα μείνω χρόνο. Γίνεται; Ή θα με φαν' οι λύκοι;